با دل مــن ایــن ندیــده وفـا ایـن نکـــرده خطا
از برای خــدا یار مـن تو مهربان شــو
تاکه خدا عشق و مهر و وفا هدیه کرده به ما
در زمانه مرا همدم و هم آشیان شو
با دل من ایــن ندیده وفا این نکرده خطا
از برای خــدا یــار مـن تــو مهربان شــو
تاکه خدا عشق و مهر و وفا هدیه کرده به ما
در زمـــانه مــرا همــدم و هـم آشیــان شـو
بیـــا کـه به زاری چــو ابر بهـــاری بگریـم و دامــان تو بگیرم
اگر که به یکدم نمیرم از این غم ندیده رخت ترسم که بمیرم
بیا که نگاهت دوچشم سیاهت کشیده مرا در عالم مستی
تو نور امیدی تو صبح سپیدی بیا که رود از دل غم هستـی
چو ابر بهاری تو عقده گشایی بسوز دل من تو ساز و نوایی
به گلشن عشقم تو شبنم پاکی تو باد صبایی چه جانفزایی
بیا که نگاهت دو چشم سیاهت کشیده مرا در عالم مستی
تو نور امیدی تو صبح سپیدی بیا که از دل برود غم هستی
دل من مشکن بخدا تو زمن گر جدا بشوی
بیوفـا بشوی رفته بادگـران آشنـا بشــوی
چه کنم من تنها من و این دل رسوا
بیا که نگاهت دو چشم سیاهت کشیده مرا در عالم مستی
تو نور امیدی تو صبح سپیدی بیا که از دل برود غم هستی
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر