فاطمه ای دختر رسول گرامی
در خورِ شأنت نه واژه ای نه کلامی
فخر زمانی ز بَدو عالم هستی
نیست فراتر ز حرمت تو مقامی
آینه ای بر جمال حضرت جانان
وز میِ دیدار دوست، مست مدامی
سوره کوثر تُراست شأن و
نزولش
باده ی الفقر فخر را همه جامی
راهروی اسوه بر زنان مسلمان
رایحه ی دین احمدی به مشامی
سجده به پیشت برند خیل
ملایک
بنده ی آن درگهند عارف و عامی
بنده ی درگاه خاندان رسالت
فخر کند شاه عالمش به غلامی
آتش مسکین اگر ثنای تو گوید
هست غرض عرض بندگی و سلامی
*
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر