دل غافل
دلم ای دل غافل ،نذار تنها بمونی
دیگه چشماتو وا کن ، ببین رفته جوونی
میخوام بیست ساله باشم ، میخوام سی ساله باشم
میخوام وقتی بهاره ، گل امساله باشم
چه زود میرسه سرمای زمستون
میاد برف ، رو گلا رو میپوشونه
دیگه هیچی ، حنام رنگی نداره
همین موی سفیدم یه نشونه
چقدر خاطره از عشق تو این موی سپیده
بازم دل میشه عاشق ،همینم یه امیده
میخواستم که منم اهل دیاری
که باغاش گل و بلبل داره باشم
دوباره مثل روزای جوونی
یه خوشبخت و یه آتیش پاره باشم
چقدر خاطره از عشق تو این موی سپیده
بازم دل میشه عاشق . همینم یه امیده
*
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر