بایاتیلار

یا ربیم درده منی  

سالما بو درده منی  

نامرده محتاج ائتمه  

کس قربان مرده منی  

*

باغیندا وار آلچالار 

یاشیل چالار ، آل چالار 

آغلاما دلی کؤنلوم  

دشمن گؤروب ال چالار 

*

سن منی کول ائیله دین 

دردیمی بول ائیله دین  

داغیتدین ائل – طایفامی 

دشمنه قول ائیله دین  

*

عزیزیم آیران سیزا  

آیران وئر آیران سیزا  

ظلم ائوی اباد اولماز  

قالماز بو دووران سیزه  

وطن یعنی چه؟ - علیرضا شجاع پور

وطن یعنی چه، یعنی دشت صحرا؟                                                     
وطن یعنی چه، یعنی رود دریـــــــا؟
وطن یعنی چه، یعنی باغ، بیشـــــه؟                                                      
وطن یعنی چه، یعنی کشت، ریشــه؟
وطن یعنی چه، یعنی شهر، خانه؟                                                     
وطن یعنی چه، یعنی آب، دانــــه؟
وطن یعنی چه، یعنی کار، پیشـــــه؟                                                   
وطن یعنی چه، یعنی سنگ، تیشه؟

وطن یعنی همه آب و همه خاک                                                 

وطن یعنی همه عشق و همه پاک
به گاه شیرخواری گاهواره                                                 

به روز و درد پیری، عین چاره
وطن یعنی پدر، مادر، نیاکان                                                 

به خون و خاک بستن عهد و پیمان
وطن یعنی هویت، اصل، ریشه                                                

سرآغاز و سرانجام همیشه
وطن یعنی محبت، مهربانی                                                

نثار هر که دانی و ندانی
وطن یعنی نگاه هموطن دوست                                                 

هر آنجایی که دانی هموطن اوست
وطن یعنی قرار بیقراری                                                  

پرستاری، کمک، بیمارداری
وطن یعنی هوای کوچه ی یار                                                

در آن کو دل شکستن های بسیار
نگاهی زیرچشمی، عاشقانه                                                

به کوچه آمدن با هر بهانه
وطن یعنی غم همسایه خوردن                                                 

وطن یعنی دل همسایه بردن
وطن یعنی زلال چشمه ی پاک                                                 

وطن یعنی درخت ریشه در خاک
ستیغ و صخره و دریا و هامون                                                  

ارس، زاینده رود، اروند، کارون
دنا، الوند، کرکس، تاق بستان                                                  

هزار و قافلانکوه و پلنگان
وطن یعنی بلندای دماوند                                                

شکیبا، دل در آتش، پای در بند
وطن یعنی شکوه اشترانکوه                                                 

به دریای گهر استاده نستوه
وطن یعنی سهند صخره پیکر                                                 

ستیغ سینه در سنگ تمندر
***
وطن یعنی وطن استان به استان                                                

خراسان، سیستان، سمنان، لرستان
کویر لوت، کرمان، یزد، ساری                                                 

سپاهان، هگمتانه، بختیاری
طبس، بوشهر، کردستان، مریوان                                                

دو آذربایجان، ایلام، گیلان
سنندج، فارس، خوزستان و تهران                                                 

بلوچستان و هرمزگان و زنجان
وطن یعنی سرای ترک با پارس                                                

وطن یعنی خلیج تا ابد فارس
بهشتی چشم را گسترده در پیش                                                 

ابوموسی و مینو، هرمز و کیش
وطن یعنی همه سازندگی ها                                                 

رهایی از تمام بندگی ها
بریدن دست غیر از گردن نفت                                                 

صلای صبح ملی نفت
وطن یعنی ز هر ایل و تباری                                                 

وطن را پاسبانی، پاسداری
وطن یعنی دلیر و گرد با هم                                                

وطن یعنی بلوچ و کرد با هم
وطن یعنی سواران و سواری                                                 

لر و کرد و یموت و بختیاری
همه یک جان و یک دل بودن ما                                                  

به دامان وطن آسودن ما
وطن یعنی دلی از عشق لبریز                                                  

گره باف ظریف فرش تبریز
وطن یعنی هنر یعنی سپاهان                                                  

حریر دستباف فرش کاشان
وطن یعنی کتیبه در دل سنگ                                                  

تمدن، دین، هنر، تاریخ، فرهنگ
وطن یعنی همه نیک و بهنجار                                                 

چه پندار و چه گفتار و چه کردار
وطن یعنی شب رحمت ، شب قدر                                                

شب جوشن، شب روشن، شب بدر
وطن یعنی هم از دور و هم از دیر                                                

سده، نوروز، یلدا، مهرگان ، تیر
وطن یعنی جلال مانده جاوید                                                  

ستون و سر ستون تخت جمشید
هزاران نقش و خط مانده در یاد                                                

صبا، کلهر، کمال الملک، بهزاد
نکیسا، باربد، افسانه و چنگ                                               

سرود تیشه ی فرهاد در سنگ

سر و سرمایه های سرفرازی                                                 

ابوریحان و خوارزمی و رازی
به اوج علم و دانش رهنوردی                                                 

ابونصر، ابن سینا، سهروردی
به بحر عشق و عرفان ناخدایی                                                  

عراقی، رودکی، جامی، سنایی
وطن یعنی به فرهنگ آشنایی                                                 

در لفظ دری را دهخدایی
وطن یعنی جهانی در دل جام                                                

وطن یعنی رباعیات خیام
وطن یعنی همه شیرین کلامی                                                 

عفاف عشق در شعر نظامی
وطن یعنی نگاه مولوی سوز                                                 

حضور نور در شمس شب و روز
وطن یعنی پیام پند سعدی                                                 

زبان پیوسته در پیوند سعدی
وطن یعنی هوا و حال حافظ                                                 

شکوه باور اندر فال حافظ

وطن یعنی تبیره، دمدمه، کوس                                                 

طلوع آفتاب شعر از طوس
وطن یعنی شب شهنامه خواندن                                                

سخن چون رستم از سهراب راندن
وطن یعنی رهایی زآتش و خون                                                  

خورش کاوه و خشم فریدون
وطن یعنی زبان حال سیمرغ                                                

حدیث یال زال و بال سیمرغ
وطن یعنی امید نا امیدان                                                

خروش و ویله گرد آفرینان
وطن یعنی لگام و زین و مهمیز                                                

سواران قران و رخش و شبدیز
وطن یعنی گرامی مرز تا مرز                                                

وطن یعنی حریم گیو و گودرز
وطن یعنی دل و دستی در آتش                                                

روان و تن، کمان و تیر آرش
وطن یعنی شبح یعنی شبیخون                                           

وطن یعنی جلال الدین و جیحون
وطن یعنی به دشمن راه بستن                                           

به اوج آریو برزن نشستن

وطن یعنی دو دست از جان کشیدن                                                  

به تنگشتان و دشتستان رسیدن 

زمین شستن ز استبداد و از کین                                                 

به خون گرم در گرمابه ی فین
وطن یعنی اذان عشق گفتن                                                

وطن یعنی غبار از عشق رفتن
نماز خون به خونین شهر خواندن                                                 

مهاجم را ز خرمشهر راندن
سپاه جان به خوزستان کشیدن                                                 

شهادت را به جان ارزان خریدن
وطن یعنی هدف یعنی شهامت                                                

وطن یعنی شرف یعنی شهادت
وطن یعنی شهید، آزاده، جانباز                                                

شلمچه، پاوه، سوسنگرد، اهواز
وطن یعنی شکوه سرفرازی                                                 

وطن یعنی ز عالم بی نیازی
وطن یعنی گذشته، حال، فردا                                                 

تمام سهم یک ملت ز دنیا
وطن یعنی چه آباد و چه ویران                                                 

وطن یعنی همین جا، یعنی ایران

*

شاعر : علیرضا شجاع پور

*

تومان آغا فخرالدوله

تومان آغا فخرالدوله، دختر ناصرالدین شاه قاجار – تخلص « فخری » ، « بی نشان» -

دو غزل‌ از او به‌ نقل‌ از دوستعلیخان‌ معيرالممالك‌ درج‌ میگردد :

ايا بُتی كه‌ قمر باج‌ میدهد به‌ جبينت‌

خداكند كه‌ نهم‌ لب‌ برآن‌لب‌ شكرينت‌

تو آفتابی و من‌ همچو ذره‌ام‌ به‌ بر تو

تو شاه‌ كشور حُسنی و من‌ گدای كمينت‌

بياد گوشۀ‌ چشمت‌ خوشم‌ به‌ گوشه‌ نشينی

گهی زمهر نگه‌ كن‌ به‌ يار گوشه‌ نشينت‌

فغان‌ كه‌ نيست‌ ره‌ آمدن‌ به‌ كوی تو جانا

زبس‌ كه‌ چشم‌ رقيبان‌ دون‌ بود به‌ كمينت‌

شنيده‌ام‌ كه‌ سر لطف‌ با رقيب‌ نداري

‌هزار شكر خدا را كه‌ ديده‌ ديد چنينت‌

به‌ سوی «فخری» بیدل‌ ز راه‌ مهر نظر كن‌

ايا شهی كه‌ بود ملك‌ حسن‌ زير نگينت‌

و شعری دیگر:

دوش‌ در خواب‌ بديدم‌ كه‌ گرفتم‌ ببرش

بوسه‌ای چند زدم‌ بر رُخ‌ همچون‌ قمرش‌

نه‌ رقيبی به‌ ميان‌ بود نه‌ عذری نه‌ حسود

جان‌ و دل‌ ريخته‌ بودم‌ زقدم‌ تا به‌ سرش‌

جام‌ می بود و لب‌ دلبر سيمين‌ بازو

واندر آن‌ بیخبری از دل‌ من‌ بُد خبرش‌

هر دم‌ از بادۀ‌ وصلش‌ قدحی نوشيدم

‌او پی غارت‌ جان‌ بود كه‌ بود اين‌ هنرش‌

ناگهان‌ بانگ‌ برآورد خروس‌ سحري

‌جستم‌ از خواب‌ و دريغا كه‌ نديدم‌ دگرش‌

ای معبّر تو بگو صورت‌ اين‌ خواب‌ چه‌ بود

بینشان‌ میشود آيا كه‌ بگيرد به‌ برش‌؟

*
(منبع: سایت یادداشت هایی از فاصمه قاضیها سندپژوه و مصحح نسخ خطی)
فاطمه قاضیها یکی از تاریخ‌نویسان مطرح ایران است که کتاب‌های بسیاری درباره عصر قاجار دارد و مطالعات زیادی در این زمینه انجام داده است. او اسناد دوران قاجار را جمع‌آوری کرده و درباره آنها نوشته و بسیاری از چیزهایی که از دوران قاجار می‌دانیم به مطالعات او درباره این دوره تاریخی باز می‌گردد.
قاضیها در این زمینه کتاب‌ها و مقالات زیادی دارد که بسیاری از آنها به‌عنوان منبع تحقیقی مورد استناد قرار می‌گیرند. کتاب‌های روزنامه خاطرات ناصرالدین شاه در سفرهای اول، دوم و سوم فرنگستان، اسنادی از روند اجرای معاهده ترکمانچای، اسناد روابط ایران و روسیه در دوره فتحعلی شاه و محمدشاه، اسناد روابط ایران و روسیه از ناصرالدین شاه تا سقوط قاجاریه، سفرهای ناصرالدین شاه به قم و مراسم دربار ناصری «جشن آش‌پزان» و... از کتاب‌های قاضیهاست.
سایت فاطمه قاضیها
http://ghaziha.kateban.com/

 

دل غافل - لیلا کسری ( هدیه )

 دل غافل

دلم ای دل غافل ،نذار تنها بمونی
دیگه چشماتو وا کن ، ببین رفته جوونی
میخوام بیست ساله باشم ، میخوام سی ساله باشم
میخوام وقتی بهاره ، گل امساله باشم
چه زود میرسه سرمای زمستون
میاد برف ، رو گلا رو میپوشونه
دیگه هیچی ، حنام رنگی نداره
همین موی سفیدم یه نشونه
چقدر خاطره از عشق تو این موی سپیده
بازم دل میشه عاشق ،همینم یه امیده
میخواستم که منم اهل دیاری
که باغاش گل و بلبل داره باشم
دوباره مثل روزای جوونی
یه خوشبخت و یه آتیش پاره باشم
چقدر خاطره از عشق تو این موی سپیده
بازم دل میشه عاشق . همینم یه امیده
*

تکیه بر باد

 تکیه بر باد

بـه خـــیالـم کـه تـو دنـــیـا،  واسـه تـــو عــزیـزترینـم
آســمـون هـا زیـر پـامـه، اگـه بـا تـــو رو زمــیـنـم
بـه خــیالـم کـه تـو بـا مـن، یـه هـمیـشـه آشــنایـی
بـه خـــیالـم کـه تـو بـا مـن، دیگه از هـمه جــدایـی
مــن هـنوزم نـگـرانـم، کـه تـــو حـرفـامـو نــدونـی
ایـن دیگه یـه التـماسـه، مـن می خــوام بـیای بــمونی
مـن و تـو چـه بی کـسیـم، وقـتی تـکـیـه مون بـه بـــاده
بـــد و خــوب ِ زنـــدگـی،  مــنـو دســت ِ گــریـه داده
اِی عـزیـز ِ هـم قـبیـله بـا تـو از یـه ســرزمـیـنـم
تـا بـه فـــردای دوبـاره بـا تـــو هـم قــسـم تـریـنـم
بــد و خـوبـمون یکی ، دسـت تــو تودسـت مـن بـود
خــواهـشِ هـر نــفسـم بـا تــو هـم صـــدا شـدن بـود
بـا تـو هـم قـصـه ی دردم هـم صــدا تـر از هـمـیشـه
دوتـا هـم خــون قـدیـمی از یـه خـاکـیـم و یـه ریـشـه
*

سفر - لیلا کسری

 سفر

سفر کردم که از عشقت جدا شم
دلم میخواست دیگه عاشق نباشم
ولی عشقت تو قلبم مونده ای وای
دل دیونمو سوزونده ای وای
هنوزم عاشقم هنوزم عاشقم دنیای دردم
مث پروانه ها دورت میگردم
مث پروانه ها دورت میگردم
سفر کردم که از یادم بری دیدم نمیشه
اخه عشق یه عاشق با ندیدن کم نمیشه
غم دور از تو بودن یه بی بال و پرم کرد
نرفت از یاد من عشق سفر عاشق ترم کرد
هنوز پیش مرگتم من بمیرم تا نمیری
خوشم با خاطراتم اینو از من نگیری
دلم از ابر و بارون بجز اسم تو نشنید
تو مهتاب شبونه فقط چشمام تو رو دید
نشو با من غریبه مث نامهربونا
بلا گردون چشمات زمین و اسمونا
میخوام برگردم اما میترسم
میترسم بگی حرفی نداری
بگی عشقی نمونده
میترسم بری تنهام بذاری
تو رو دیدم تو بارون دل دریا تو بودی
تو موج سبز سبزه تن صحرا تو بودی
مگه میشه ندیدت تو مهتاب شبونه؟
مگه میشه نخوندت تو شعر عاشقونه؟
* 

 

خواهر ناز کوچولو - سعید دبیری

 خواهر ناز کوچولو

چشماتو از ترس نبند

گریه نکن جونم بخند

داداش کنارت میمونه

برات لالائی میخونه

قصه بخوای میگم برات

بخواب پیش عروسکات

شبا درازن عمر کوتاه

همدم همیم ما دو تا

خواهر ناز کوچولو

دیگه نترسی از لولو

گریه نکن ابرا سیاس

برات میگن مامان کجاست

مامان تو خونه خداس

دست ما از اونجا کوتاس

سر نخ بادکنکت

واسه مامان نامه میدیم

میگیم اذیت نداریم

مامان بیا که خوب شدیم

خواهر ناز کوچولو

دیگه نترسی از لولو

بیا دو تا بال قشنگ

از کاغذای رنگارنگ

برای هم درست کنیم

با همدیگه پر بزنیم

بپرسیم از پرنده ها

مرغ سپید زاغ سیاه

خدا کجا خونه داره

مامانو بینیم دوباره

خواهر ناز کوچولو

دیگه نترسی از لولو