سر کوه بلند - مهدی اخوان ثالث

سر کوه بلند آمد سحر باد

ز توفانی که می آمد خبر داد

درخت و سبزه لرزیدند و لاله

به خاک افتاد و مرغ از چهچه افتاد

*

سر کوه بلند ابرست و باران

زمین غرق گل و سبزه ی بهاران

گل و سبزه ی بهاران خاک . خشت ست

برای آنکه دور افتد ز یاران

*

سر کوه بلند آهوی خسته

سکشته دست و پا غمگین نشسته

شکست دست و پا درد ست ، اما

نه چون درد دلش کز غم شکسته

*

سر کوه بلند افتان و خیزان

چکان خون از دهان و زخم و ریزان

نمی گوید پلنگ پیر مغرور

که پیروز آید از ره یا گریزان

*

سر کوه بلند آمد عقابی

نه هیچش ناله ای ، نه پیچ و تابی

نشست و سر به سنگی هشت و جان داد

غروبی بود و غمگین آفتابی

*

سر کوه بلند از ابر و مهتاب

گیاه و گل گهی بیدار و گه خواب

اگر خوابند اگر بیدار گویند

که هستی سایه ابر است ، دریاب

*

سر کوه بلند آمد حبیبم

بهاران بود و صحرا سبز و خرم

در آن لحظه که بوسیدم لبش را

نسیم و لاله رقصیدند با هم

تهران - خرداد 1337

*