ساقی - فیض کاشانی

دل و دین و عقل و هوشم همه را به آب دادی

ز کدام باده ساقی به من خراب دادی

دل عالمی ز جا شد، چو نقاب بر گشودی

دو جهان به هم برآمد ، چو به زلف تاب دادی

در خرّمی گشودی، چو جمال خود نمودی

ره درد و غم ببستی، چو شراب ناب دادی

همه کس نصیب دارد، ز نشاط و شادی اما

به من غریبِ مسکین، غم بی حساب دادی

ز لب شکر فروشت،دل فیض ها ستانی

نه اجابتم نمودی، نه مرا جواب دادی
…