یک شعر زیبا از حمیدرضا رجائی

این داستان واقعی است
بس شنيدم داستان بي كسي
بس شنيدم قصه دلواپسي
قصه عشق از زبان هركسي
گفته اند از ني حكايتها بسي
حال بشنو ازمن اين افسانه را
داستان اين دل ديوانه را
چشمهايش بويي از نيرنگ داشت
دل دريغا !سينه اي از سنگ داشت
با دلم انگار قصد جنگ داشت
گويي از با من نشستن ننگ داشت
عاشقم من،قصد هيچ انكار نيست
ليك با عاشق نشستن عار نيست
كار او آتش زدن ،من سوختن
در دل شب چشم بر در دوختن
من خريدن نازو او نفروختن
باز آتش در دلم افروختن
سوختن ازعشق را از بر شديم
آتشي بوديم و خاكستر شديم
از غم اين عشق مردن باك نيست
خون دل هر لحظه خوردن باك نيست
از دل ديوانه بردن باك نيست
دل كه رفت از سر سپردن باك نيست
آه!مي ترسم شبي رسوا شوم
بدتر از رسوائيم تنها شوم
واي بر اين صيدو آه از آن كمند!
پيش رويم خنده، پشتم پوزخند
برچنين نامهرباني دل نبند
دوستان گفتند و دل نشنيد پند
پيش از اين پند نهان دوستان
حال هم زخم زبان دوستان
خانه اي ويران تر از ويرانه ام
من حقيقت نيستم ،افسانه ام
گرچه سوزد پر،ولي پروانه ام
فاش مي گويم كه من ديوانه ام
تا به كي آخر چنين ديوانگي؟
پيلگي بهتر از اين پروانگي!
گفتمش آرام جاني؟ گفت :نه
گفتمش شيرين زباني؟ گفت:نه
مي شود يك شب بماني؟ گفت:نه
گفتمش نا مهرباني؟ گفت :نه
دل شبي دور از خيالش سر نكرد
گفتمش افسوس!او باور نكرد
چشم بر هم مي نهد ،من نيستم
مي گشايد چشم ،من ،من نيستم
خود نمي دانم خدايا كيستم
يكنفر با من بگويد چيستم
بس كشيدم آه از دل بردنش
آه !اگر آهم بگيرد دامنش
با تمام بي كسي ها ساختم
دل سپردم، سر به زير انداختم
اين قماري بود و من نشناختم
واي بر من ساده بودم باختم
دل سپردن دست او ديوانگي ست
آه!غيراز من كسي ديوانه نيست
گريه كردن تا سحر كار من است
شاهد من چشم بيمار من است
فكر مي كردم كه او يار من است
نه ،فقط در فكر آزار من است
نيتش از عشق تنها خواهش است
دوستت دارم دروغي فاحش است
يك شب آمد زيرو رويم كردو رفت
بغض تلخي در گلويم كرد و رفت
پايبند جستجويم كرد و رفت
عاقبت بي آبرويم كرد و رفت
اين دل ديوانه آخر جاي كيست؟
وانكه مجنونش منم ليلاي كيست؟
مذهب او هرچه بادا باد بود
خوش به حالش اين قدر آزاد بود
بي نياز از مستي مي شاد بود
چشمهايش مست مادرزاد بود
يك شبه از عمر،سيرم كرد و رفت
بيست سالم بود ،پيرم كرد و رفت
منبع : هر چه می خواهد دل تنگت بگو - تالار گفتمان ایرانیان
*

بایاتی

آل قلم یاز آ بختیم

آچیلمیش تزه بختیم

محو اولوب کوهنه دونیا

چیخیبدیر یازا بختیم
*

 

*

آدام وار کی ، آداملارین ناخیشی دیر
آدام وارکی حیوان اوندان یاخشی دیر
ادام وارکی دیندیریرسن جان دئیر
آدام وار کی دیندیرمه سن یاخجی دیر

 Adam var ki, adamların naxşıdır
 Adam var ki, heyvan ondan yaxşıdır
 Adam var ki, dindirərsən can deyər
 Adam var ki, dindirməsən yaxşıdır

*

بایاتی

هر کؤمورده تین اولماز
ار ایگیت ده کین اولماز
گل سؤزونو مرده دئی
نامردلرده دین اولماز
*
سؤیودلرده بار اولماز
هر قیزاران نار اولماز
نامردیله قووشما
یامان گونده یار اولماز
*
مکتوب یازدیم قارادان
داغلار قالخسین آرادان
قووشدورسون بیزلری
یئری - گؤیو یارادان
*
آفتاب آذربایجان ۳۸ مینجی درگی
*

بایاتیلار

گولو دردیم تاباغا
قویدوم قالدی ساباحا
یاریما قوناق گئدیم
دوروب چیخدی قاباغا
*
بو یارا کیم ساداغا ؟
کیم قربان کیم ساداغا؟
من مجنون وارثی یم
قویمارام کیمسه باغا
*
گل گئدک بیزیم باغا
جانیم سنه ساداغا
بلبل اولاق اوخویاق
قوناق بوداق بوداغا
*
تبریز اوستو مراغا
زولفون گلمز داراغا
آختاریرام یاریمی
دوشوب سراغ سراغا
*
عزیزینم گول باغدا
بلبل باغدا گول باغدا
سن سیز باغا گیرمه رم
خزان الا گول باغدا
*
عزیزیم نردووانا
آیاق قوی نردووانا
یار قدرینی یار بیلر
نه بیلر هر دیوانا
*
عزیزیم قالماقالا
دینج باشین سالما قالا
بیز گیزلین سئویشمشدیک
کیم سالدی قالماقالا؟
*
تاباقدا یاریم آلما
قالیبدی یاریم الما
آلیرسان جانیمی آل
*
سن آللاه یاریم آلما
ایکی قویو یان یانا
الیمه یاخدیم حنا
سنه سود وئرن انا
منه اولسون قاین آنا
*

اسامی قدیمی و جدید شهر و محله ها

 

اسامی شهرها و محل ها
جدید: قدیم
آذرشهر: توفارقان
ارسباران:
قراجه داغ، آرازبار
ارس: آراز
افشار: اووشار
ایشه: ایچی
ارومیّه: اورمو
بارنج: بارینج
باسمنج: واسمیش
بالارود: بلغار چای
بستان آباد: اووجار
بزكش: كئچي قيران

بناب: بین اوؤ
بناور: امچه لی- گرگان دا
پارس آباد: آسلان دوز
پادار: ایاچی
پیام: یام
پیرانشهر: خانا

تكاب: تیكان تپه
تلخه رود: آجی چای
تیکان: تیکانلو
جوبند: جووت
چاغر: چاغرلو
چالدران: قره عینی
چای قیراغی: مهران رود
خواجه مرجان: خوجا – موجا
خروانق
: خاروانا
خیلیجان: خلاجان
دانش آباد
: داش آتان
دشت مینو: حاجی لر - گرگان دا

دیزه: دیزج خلیل - آذربایجان دا دمیر یولو یرلرین نن بیری
رضائیه: اورمیه
رودخانه آذرشهر: توفارقان چای، سیل چای

زال: قراگز - آذربایجان دا دمیر یولو یرلرین نن بیری
زرینه رود: جغتو چای

زرینه بالا: آلطون علیا - كردستان دا ساققیز بخشین ده
زرینه پایین: آلطون سفلی - كردستان دا ساققیز بخشین ده
زنجان: زنگان
ساوه: ساووج

سبزده: قطانجق- كردستان دا ساققیز بخشین ده
سبلان: ساوالان

سرچشمه: باش بولاق - كردستان دا ساققیز بخشین ده
سردارآباد: باغچاجیق
سردرود: سردری
سردشت: ساری داش
سعیدآباد: سئیدآوا

سفید تپه: آق تپه - كردستان دا
سفیدرود: قیزیل اوزن

سفید گنبد: آق گنبد
سگبان: سئیوان

سلمان كند: سلیمان كندی - كردستان دا ساققیز بخشین ده
سماق ده: سوماقلو
سیاه آب: قره سو - شمالین نمره 2 دمیر یولو یری
سیاه پایه: قره غایه ، قره قایا
سياه چور: قره چور
سیاه دشت: قره غان - كردستان دا ساققیز بخشین ده
سیاه گل: قره گل - كردستان دا
سیاه گندم: قره بوغدا - كردستان دا
سیاه ناو: قره ناو - كردستان دا ساققیز بخشین ده
سیاه چمن: قره چمن
سیاه چشمه: قره سو

سیه چشمه: قره عینی - ماكو یاخینلیغیدا
سیاه کوه: قره تپه
سیمینه رود: تاتائو چای
شادباد: پینه شالوار
شاهپور: سلماس

شاهین دژ: صایین قلعه
شرفخانه: شارابخانا
صوفی چای: گپی چای، صاف رود ( آذربایجان شرقی )
صومعه علیا: باش سوما
صومعه سفلی: آشاغی سوما
قدس: قراغاج
کبودان: قویون داغی
كجا آباد: كوجووار
كج ساران
: قره گؤلي
كشك سراي: كوشك ساراي
كندوان
: گون دوغدو
گل قاسم
: قول قاسيم
ماکو: داش ماکی
متعلّق: موتاللیق

مشکین شهر: خیاو
ملكان: ملك كندی

مهاباد: ساوجبلاغ ، (سویوق بولاق)
مهران رود: میدان چای - تبریز ده كی چای
میاب: میو

میانه: میانج
میاندوآب: قوشاچای
نازلو رود: نازلی چای
نزار: آریخ
نقده: سولدوز
نيكجه: ينگی جه
هادی شهر: گرگر

هرزند: هلاكو - آذربایجان دا دمیر یولو یرلرین نن بیری
هشترود: سرسكند
*